Carnaval

Bon dia,

Het is alweer maart! Ongelofelijk hoe snel de tijd gaat. Afgelopen vrijdag was ik al 6 maanden hier en nu is het maart en kom ik over 4 maanden alweer naar huis. Wow!
Hoewel ik er gelukkig meestal zo over denk, lijkt het ook wel eens of ik al heel erg lang weg ben en zeker of het nog eeuwen duurt voor ik weer naar huis ga. De laatste 2 maanden waren een beetje een rollercoaster.

Om even te beginnen waar ik was geëindigd. Kerst was uiteindelijk hartstikke gezellig met alle bekende elementen: eten, kerk, film en gezelligheid en wat nieuwe elementen: zon, zee en strand. Ook oud en nieuw was leuk. Lekker buiten in een strandtent. Goed te doen!

Na de kerstvakantie heb ik een klas overgenomen en nu ben ik dus fulltime les aan het geven. Superleuk natuurlijk, ik vind het heerlijk om voor de klas te staan. Maar het was ook wel echt even wennen hier. Een klas overnemen is sowieso niet makkelijk, de kinderen en de juf hebben hun groep gevormd en dan kom ik daar ineens tussen. Er waren dan ook best wat opstartproblemen. Daarnaast vind ik het ook moeilijk om te werken in het Arubaanse schoolsysteem. Het gaat er hier echt heel anders aan toe dan in Nederland. Ik heb het al vaker gezegd het gaat hier veel meer over straf, autoriteit en macht en de kinderen zouden bang moeten zijn voor hun leerkracht en hun ouders. Bij mij gaat dat helemaal tegen mijn principes in. Straf geven is iets wat ik sowieso liever niet doe en streng moet je natuurlijk zijn, maar wat mij betreft tot een bepaalde hoogte. Hier wordt verwacht dat je altijd streng bent, niet alleen door de schoolleiding, maar ook door de ouders en door de kinderen. De kinderen zijn het niet gewend om een beetje vrijgelaten te worden en kunnen daar dus ook niet mee om gaan. Er wordt voor elk dingetje contact opgenomen met de ouders en dan wordt de kinderen thuis met harde hand discipline bijgebracht. Het is echt een andere wereld, terug in de tijd. Hetzelfde geldt voor de manier van lesgeven overigens. Niks digiborden, gewoon met een krijtje op het bord. Heel veel klassikaal werken en de kinderen schrijven over wat er op het bord staat. Differentiëren? Mwoh, een beetje extra uitleg misschien, maar zeker voor pluskinderen is er eigenlijk niks. Relatie, competentie en autonomie, de drie basisvoorwaarden, ik zie er hier niet heel veel van terug. Maar gelukkig heb ik de klas nu redelijk onder controle en kan ik er steeds meer mn eigen draai aan geven. De kinderen zijn superlief en ik geniet van elke dag. Nou ja…van de meeste dagen ;)

Verder zijn mijn ouders op bezoek geweest. Wat was dat heerlijk! Het was echt ontzettend fijn om ze hier te hebben. Hoewel we vooraf alle drie hadden verwacht dat ze het na een weekje hooguit eigenlijk wel gehad zouden hebben met Aruba, hebben ze volgens mij 2 weken lang genoten.
Ze hadden een appartementje op hetzelfde park waar ik woon, dus lekker dichtbij, en een eigen auto gehuurd waardoor ze er ook overdag op uit konden. Veel gezien, veel gedaan en veel quality time samen doorgebracht. Het is zo leuk dat ze nu echt weten waar ik het over heb! En toen…moesten ze weer naar huis. Toch wel weer een moeilijk moment, dat afscheid. Ik had het zeker die avond wel even zwaar, maar het went ook weer snel. Zij weten nu helemaal zeker dat ik hier goed zit en ik heb weer even wat knuffels bij kunnen tanken voor de tweede helft.

Daarnaast was het de afgelopen maand een en al carnaval hier. In Nederland doen ze misschien veel aan carnaval, maar hier is het echt nog veel extremer . Half januari begon het met de fakkeloptocht en morgen sluit het af met de grote parade. Ondertussen zijn er al 2 kinderoptochten, 2 lightning parades, een soort pyjama parade en een grote parade geweest en dan mis ik er denk ik nog een stuk of 3. Daarnaast zijn er tig verkiezingen, Reina’s (koningin) en prins y pancho’s (prins en een soort nar) van Aruba, maar ook van elke stad, groep en school in 3 leeftijdscategorieën, officiële carnavalsband, officieel carnavalslied en dan nog van alles wat ik eigenlijk nog steeds niet helemaal begrijp, maar hey…als er maar een feestje van gemaakt kan worden.
Afgelopen donderdagavond heb ik meegelopen in de lightning parade, of zoals ze dat hier veel mooier noemen, Parada di Luz. Echt een superervaring! Je schrijft je in bij een bepaalde groep en je krijgt dan een paar items. Wij hadden een hoedje, een bril en een strik. Je zorgt zelf voor een shirtje, in dit geval zwart, en koopt er verdere versiering bij, daar knutsel je dan zelf een outfit van met natuurlijk zoveel mogelijk lichtjes. Er zijn een stuk of 11 groepen die in een vooraf gegeven volgorde vertrekken. Elke groep heeft een eigen band op een grote truck en een eigen rijdende bar. Bij je kaartje hoort ook onbeperkt drinken. De hele stoet zet zich langzaam in beweging en overal staan natuurlijk mensen langs de kant te kijken. Al met al zijn we 5 uur lang dansend door de straten van San Nicholas gegaan. Ow enneh, geen polonaise gezien hoor. Geen hosmuziek, maar los met die heupen!
Vrijdag was het ook carnaval op school. Bij ons moesten de kinderen met een versierde hoed op school komen, heel erg leuk. Ook weer verkiezingen, per klas en daarna van de onderbouw en verder vooral muziek en dansen.
Morgen nog kijken naar de laatste grote parade en dan zit het carnaval erop. Wel goed ook, even terug naar het normale leven.

En terwijl het hier dus één groot feest is komt er slecht en niet te bevatten nieuws van thuis. Dan voelt het opeens vreselijk om er niet te zijn en is Aruba heel erg ver weg. Veel te ver om even een knuffel te kunnen gaan geven, maar in gedachten doe ik dat natuurlijk wel!

Alles gaat hier gewoon door. Ik geniet nog steeds met volle teugen van het eiland, de zon en vooral ook van het dansen. Ik heb sinds een paar weken echte salsa schoenen en voel me al bijna een professional ;) Het dansen is heerlijk, ik word er altijd vrolijk van en ik ben met een hele leuke groep mensen waarmee ik dat gevoel kan delen. Kan niet beter!

Nog maar 6 weekjes en dan komt Margonda hierheen. Eerst zijn we een paar dagen op Aruba en dan heb ik ook vakantie en vliegen we samen voor 10 dagen naar Colombia. Heb er ontzettend veel zin in! Even weg van het eiland en iets anders zien. We vliegen naar Bogota, gaan het daar verkennen en dan vliegen we door naar Cartagena, wat me echt een prachtige stad lijkt. Een klein avontuurtje, in dit grote avontuur!

Bij jullie is de nepwinter al bijna voorbij, jarenlang ploeter ik door sneeuw en bevroren straten en dit jaar….niks te bekennen! Ik vind het niet kunnen ;) Maar vooruit voor jullie wel fijn natuurlijk. Nu op naar de lente, geniet ervan.

Liefs, Laura